''Μετ εμποδίων ''

Τα χέρια της μόλις είχαν ακουμπήσει του καλαμάκι κατευθύνοντας το προς τα κατακόκκινα της χείλη...Δεκάδες ζευγάρια μάτια ριγμένα επάνω της! Καθόλου, μα καθόλου, δεν τους βοηθούσε το ανάλαφρο της λίκνισμα που απέριττα αποτύπωνε την μορφή του ρυθμού στη πλέον προκλητική του αμφίεση! Δέν το πολυσκέφτηκα. Πλησίασα και με το χέρι μου ν απλώνεται προς το δικό της συστήθηκα και ζήτησα να μάθω τ όνομα της. Απ το όνομα στο επάγγελμα κι απο εκεί σε μια ανάλαφρη συζήτηση περί θεούς και δαίμονες, βρεθήκαμε στο δρόμο καθ οδόν προς το διαμέρισμα της. Λίγο οι κλειστοί δρόμοι στο μισό οδικό δίκτυό, λίγο το ποτό και άλλο τόσο η ενδυμασία της που ελάχιστα άφηνε στη φαντασία μας έφεραν τελικά στο σαλόνι του δικού μου χώρου. ''Να βγάλεις ότι πονηρό έχεις στο μυαλό. Δέν είμαι δα και κανένα τσουλί'' με προειδοποίησε με ύφος χιλίων καρδινάλιων απ τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα!! ... Τη ίδια ώρα στο μυαλό μου στριφογύριζαν οι εικόνες εκείνου του ''βοηθήματος'' που ''τυχαία' αγόρασα στη τελευταία μου επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο Αφηρημένος και σχεδόν εκστασιασμένος μπορούσα να δω στα ''μάτια της'' και την αστείρευτη της ''αυταπάρνηση'' πληθώρα απο ... εναλλαγές αναφορικά με την μεταξύ μας θέση , τους ενός δηλαδή προς τον άλλον, όπως και την θέση και των δύο στο ευρύτερο περιβάλλοντα χώρο...Ναι ναι...αυτό που λέμε ''γκέττινγκ φύσικαλ'' ! ''Θυμωμένη'' κι αφού τελειώσαμε με την γενική συζήτηση και με το δικό μου ύφος βαμμένο όσο μαλθακού πρίγκιπα να ταξιδεύει ''αλλού'' , αποκρίθηκε ξανά '' Σταμα-ά-ά-άταααα δεν κάνω τέτοια εγώ ''....Ήταν το γνωστό ''σταμάτα-αλλά-σε-παρακαλώ-

ξεκίνα'' με τον τόνο στο δεύτερο μακρόσυρτο ''α'' σε ρόλο εκπυρσοκρότησις όπλου σε αγώνες στίβου ''μετ εμποδίων'' ... Με εμπόδια ότι συσκευή και έπιπλο βρισκόταν στο χώρο, ο αγώνας είχε αρχίσει! Το νήμα κόπηκε μετά απο 3/4 της ώρας και τον ένοικο του διπλανού διαμερίσματος να με στολίζει με μια γκάμα , ομολογουμένως, καινοτόμα επίθετα!! Η ώρα πήγε πέντε παρα δέκα το πρωί. Κοντοστάθηκε στον καθρέφτη και με μανία πάλευε να εξαφανίσει κάθε αποδεικτικό στοιχείο που φάνταζε ικανό να προδώσει την ... απολαυστική κατά τ άλλα συνάντηση μας. ''Μήν το μάθει κανείς , σε σκότωσα'' με ''απείλησε'' . Κούνησα το κεφάλι καταφατικά και την πρόσεξα να χάνεται με το τετράκυκλο της στον ορίζοντα της λεωφόρου. Είναι κοινό μυστικό σ αυτό το νησί, πως η ''επιβεβλημένη'' ιδανική εικόνα της σωστής ''κυρίας'', καθόλου δεν βοηθά το ''ασθενές''φύλο να απαλλαχτεί απο την εικόνα του ''καθωσπρεπισμού'' που μάταια παλεύει να προβάλει... Η συντήρηση της ''εθελοτυφλούσας'' αυτής στάσης είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αποκατάσταση της ρεαλιστικής εικόνας που θα μας καθιστούσε πολύ πιο ''χαλαρούς'', να εφαρμόζουμε το ''ευ ζείν'' στη καθημερινότητα και τις μεταξύ μας σχέσεις...Γι αυτό σου λέω Μαρία... ααααααααααααααααααααασε τον καρδινάλιο...

κκκίσες...!

''Thε boy''