Μουσική: σκεπτόμενος θόρυβος

Εξαντλημένη από τη γραφειοκρατία της εποχής, στην οποία για μια απλούστατη βεβαίωση, που υπό κανονικές συνθήκες εκδίδεται σε λιγότερο από μερικά δευτερόλεπτα, εξάντλησα ένα τάγκι πεζίνα και ένα μεροκάματο, μπήκα εκνευρισμένη στο αυτοκίνητο να επιστρέψω στο γραφείο.

Η βοή της πόλης, τα γεγονότα στα πλέον ψυχρά κυβερνητικά γραφεία, σε συνδυασμό με την επιεικώς αγενή συμπεριφορά μερικών υπαλλήλων θα έκαναν οποιονδήποτε να εύχεται να μην ήταν μπροστά μου. Το μόνο που θα με έκανε ευτυχισμένη θα ήταν ένα ταξίδι στη Χαβάη (έστω και με μια ρόδα), σε μια παραλία, με μια μαργαρίτα φράουλα!

Και ενώ πίστευα ότι εκείνο το πρωινό τα είχα δει και ακούσει όλα... αποφασίζω να ανοίξω το ραδιόφωνο για να χαλαρώσω.. τότε, συνηδητοποίησα πως δεν τα είχα ακούσει όλα...ήταν τότε που ένα άσμα ήχησε στα αυτιά μου: «συμπληρώνεις τα κενά μου τραλαλαλα» καλά ρε κύριε (σκέφτηκα), τι είσαι συ, σταυρόλεξο;;; Φορτισμένη ούσα (καθώς ήμουν) έκαμα συνειρμό και εθυμήθηκα πολλά τέτοια άσματα, τα οποία κατά καιρούς φιγούραραν στα charts (ακούσατε ακούσατε) και οι εκτελεστές τους (κυριολεκτικά όμως) περήφανα και αγέρωχα στόλιζαν τις αφίσες των νυχτερινών κέντρων και κατέκλυζαν τις (καημένες) τις οθόνες των δεκτών μας! Ποιό να πρωτοθυμηθω; Το «το νινί σέρνει καράβι?», το «μπλουζάκι κολλητό», το «θέλεις τραλαλα, θέλω τραλαλό» (εν το αγαπημένο μου τούτο, παρόλο που εζορίστηκα λίο για να μάθω τα λόγια..) «Είσαι υπέροχη νομίζω μου ταιριάζεις» (επειδή είσαι και σύ υπέροχος? Ποιός σου το είπε, η μάμα σου?)- σόρρι Πλουταρχε, εν είσαι τόσο πεζός εσύ, αλλά επροκάλεσες με με το στίχο σου. Γιατί το άλλο? Που έγινε της μόδας ούλλα τα τραγούδια να έχουν μέσα ένα παρτ χιπ χοπ / ραπ και ένα παρτ που τραγουδά μια γυναικεία φωνή ό,τι νάναι? Πλέον τα πάντα οδεύουν σύμφωνα με τη μόδα!

Ντάξει, εν εξάπτομαι αλλά εν φτάννει που εγεμώσαν τα ραδιόφωνα σάχλες, βάλλουν τα ούλλες τις ώρες, σάννα και πρέπει να παίξουν τωρά που εν φρέσκα, πριν συνηδητοποιήσει ο κόσμος τους στίχους τους! Υπό άλλες συνθήκες μπορεί να μην το έκαμνα θέμα, μέχρι που άλλαξα σταθμό και εκατάλαβα την τεράστια διαφορά στην εσωτερικότητα της μουσικής!

Υπάρχουν τεράστιοι καλλιτέχνες που με ένα στίχο τους, αγγίζουν το είναι σου...γεννούν απίστευτα συναισθήματα και γειτνιάζουν τις ευαισθησίες, ακόμα κι αν είναι κρυμμένες στα πιο σκοτεινά σημεία...

Για μένα, εξαιρετικό ενδιαφέρον, παρουσιάζει η ζωή τους, κάτι που εξηγεί και την ποιότητα των γεγραμμένων τους.

Εκείνη τη μέρα, ξέθαψα ένα σιντί, το οποίο είχα θαμμένο στη θήκη μου και αφέθηκα στη μουσική αυτών που ξέρουν καλά ότι «Η μουσική δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στη σκέψη»

Καλή Ακρόαση!!!

Pashourtou