Saturday 2 April 2011

''Νοτ φορ δε λέιντις''

Πάει καιρός που τα πόδια μου και μένα βρίσκονταν στριμώγμένα κάτω απο ένα θρανίο ... στριμωγμένα όπως τα πάθη μας που γέμιζαν ασφυκτικά τα '' στήθια''! Το ίδιο πάθος πρέπει να κατέκλυζε και το στήθος της Μαρίας, δυο θρανία πιο μπροστά απ το δικό μου! Ήταν μάλιστα τόσο μεγάλο - το πάθος - που σχεδόν -κάποτε - επισκίαζε το όμορφο εκείνο, αγγελικό προσωπάκι με το πλατύ χαμόγελο... ΕΡΩΤΑΣ..!!! Μου πήρε ίσα με δυο χρόνια να πάρω λίγη απο τη σημασία της ώσπου έφτασα στο ζητούμενο ...Ραντεβού στη ''καυκάλλα'' ένα απ τα καλύτερα, σε θέα, ξερόσπαρτα οικόπεδα της πρωτεύουσας.. Εγώ, η Μαρία και το φεγγάρι..! Όλα ''τέλια'', όλα βγαλμένα απο παραμύθι. Το παραμύθι συνεχίστηκε για μερικούς μήνες μέσα στους οποίους ο ανθοπώλης της γειτονιάς μου έζησε ''χρυσές'' επαγγελματικές μέρες! Άπειρα λουλούδια ερωτικά μηνύματα και λοιπά ''φρουρού' ολοκλήρωναν την ανάγκη μου να εκφραστώ μπροστά στην εξιδανικευμένη ''κοριτσοπούλλα'' μέχρις εκείνο το πρωί στο πάρκο... Η τυχαία βόλτα μου με το ποδήλατο έμελλε να αποβεί μοιραία...Η Μαρία μου...το Μαράκι....το ''γλυκό'' εκείνο κορίτσι στα πόδια του ''Γιώρκου του κουφέττα'' ...! ''ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ???'' ψιθύρισα με τάσεις λιποθυμίας ...? Ο Γιώργος ήταν ό,τι πιο ατίθασο είχε να επιδείξει το σχολείο μας. Μικροκλοπές, αναίδεια, αλητεία... κι όμως το Μαράκι βρισκόταν στα πόδια του...! '' Το κορίτσι του Μάη'' μου, η ''πριγκιποπούλα'' μου, το ''μωράκι'' με τη λεπτεπίλεπτη συμπεριφορά , απολάμβανε τα χείλη κάποιου, του οποίου το ψευδώνυμο είναι κλεμμένο απ τις ''bye bye''(*1)...! Τα χρόνια πέρασαν...οι εποχές αλλάξαν μα οι ΄'Μαρίες'' εκεί...στις επάλξεις! Ν ''απολαμβάνουν'' την ασφάλεια του κάθε ''παροχέα ασφάλειας'' (*2) και να εκπληρώνουν την αχαλίνωτη ανάγκη τους για περιπέτεια με τον κάθε...΄'ζαχαρωτό'' .... Εγώ απο την άλλη ωρίμασα... η ιστορία με δίδαξε πως μόνο αν γίνω κράμα ''κουφέττας'' με ''ασφαλιστή'' θα μπορέσω να επιτύχω την ολοκληρωτική ικανοποίηση κάθε ''Μαρίας'' . Οι συνθήκες με ανάγκασαν να κάνω τις επιλογές μου...! Στο κάτω κάτω σε ποιόν δεν αρέσουν τα γλυκά....

Σί γιου σούν

Σόρρυ λέιντις...Στίλλ λάβ γιου !

''thε boy''

1 comment:

  1. Να γίνεις κράμα κουφέττας και ασφαλιστή. Χμ.. ενδιαφέρουσα προσέγγιση, παρόλο που θα σου εισηγούμουν να μην το ανέλυες και πολύ. Για κάποιες είσαι ήδη μια ζαχαρομένη παροχή ασφάλειας, απλά δεν συναντηθήκατε ακόμα.

    fh

    ReplyDelete